​Papier is een steeds grotere rol gaan spelen in mijn werk. Niet alleen als drager voor de tekeningen maar ook als inspiratiebron. Ik kan enorm genieten van de schepranden van het handgemaakte papier waar ik veel op werk, van de onregelmatigheden en grofheden daarin.

Dat wil ik allemaal zichtbaar laten, uit respect voor het papier. De structuur daarvan kan de aanleiding voor tekeningen zijn. Die zijn veelal zeer minimalistisch. Vragen over het tekenen spelen daarbij een cruciale rol. Hoe leeg kan ik het papier laten en wat doen een paar lijntjes aan de randen of in de hoeken? Of juist in het centrum. En met welk materiaal teken ik? Behalve inkt en potlood zijn het ook de priem en een radeerwieltje die tot mijn gereedschap behoren. Zo zoek ik naar alternatieve manieren om een tekening te laten ontstaan.

Ontwikkelingen in de kunstgeschiedenis sinds de 19de eeuw waarbij steeds meer wordt weggelaten en aan tradities wordt afgebroken fascineren en inspireren mij geweldig. Mondriaan bijvoorbeeld, die schilderijen gaat maken met slechts twee lijnen! Ook In mijn eigen werk lijkt het steeds meer te gaan om het bijna oplossen van het beeld. Of juist om de aanzet daarvan. Die dialoog met de kunstgeschiedenis is wezenlijk voor mij. Wat kan ik nog toevoegen, of beter: hoe kan ik werk van door mij bewonderde kunstenaars naar mijn eigen hand zetten? Tekenen gaat op die manier ook om het leren begrijpen van het werk van anderen. (Ik ben op dit moment bijvoorbeeld erg bezig met het zeer geconcentreerde en minimale werk van Ben Akkerman.) En uiteraard speelt de vraag naar de betekenis van dit alles.

Naast de rol van de kunstgeschiedenis en het materiaal waarmee ik werk, vormen muziek en het landschap belangrijke prikkels. Ik vind het een mooie gedachte in de stilte van de natuur en de stilte in muziek (de ruimte tussen de noten, de stilte voor of na een concert) een parallel te zien met de leegte in mijn tekeningen.